deprem — is., coğ. Yer kabuğunun derin katmanlarının kırılıp yer değiştirmesi veya yanardağların püskürme durumuna geçmesi yüzünden oluşan sarsıntı, yer sarsıntısı, hareket, zelzele Birleşik Sözler deprem bilimi deprem bölgesi depremçizer deprem… … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem bilimci — is. Deprem bilimiyle uğraşan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem ocağı — is., coğ. Deprem dalgalarının başladığı nokta, hiposantır … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem ortası — is., jeol. Deprem dalgalarının yeryüzündeki orta yeri, episantır … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem bilimi — is. Depremleri, yer sarsıntılarını inceleyen bilim, sismoloji … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem bölgesi — is., coğ. Depremlerin sık sık oluştuğu, gevşek ve kırık yer altı kuşağı … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem konteyneri — is. Doğal afet zamanlarında kullanılmak üzere gereksinim duyulabilecek çadır, battaniye, ilk yardım ve kurtarma malzemelerini barındıran, yerleşim merkezlerinde belirli noktalara konulan özel büyük dolap … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem kuşağı — is., coğ. Depremlerin oluştuğu belli bir düzlemde yer alan bölgeler … Çağatay Osmanlı Sözlük
deprem merkezi — is., coğ. Depremin oluştuğu odak nokta ve yayıldığı yer … Çağatay Osmanlı Sözlük
artçı deprem — is. Asıl depremden sonra meydana gelen şiddet ve büyüklük bakımından daha küçük olan deprem, artçı sarsıntı, artçı şok … Çağatay Osmanlı Sözlük
eş deprem — is., jeol. Çeşitli yerlerde aynı hızla duyulmuş olan deprem … Çağatay Osmanlı Sözlük
